Geeft niet… Gisteravond (vrijdag) ben ik naar Eurosonic geweest en ik moet zeggen dat het me tegen viel. De afgelopen twee jaren heb ik met heel erg veel plezier door de Groningse binnenstad gesjouwd om vele leuke bandje te zien en horen spelen. Dit keer, echter, was het gewoon te druk. Kon je vorig jaar nog rustig non-stop bandjes luisteren, nu moest je hier en daar een kwartier van tevoren al aanwezig zijn om er nog fatsoenlijk in te kunnen. Daardoor heb ik volgens mij wel een aantal leukere bandjes gemist.

Gelukkig heb ik het vandaag nog weer een beetje goed kunnen maken. In de muziekwinkel Plato hadden ze in-store optredens van enkele Noorderslag bandjes. Ik heb zowel ‘Alamo Race track’ gehoord (een band waar ik op gé al vaker loven geschreven heb) en ook ‘This beautiful Mess’. Deze laatste was erg goed. Zo goed, dat ik me net als veel andere mensen niet kon beheersen om er meteen een CD van te kopen en dat terwijl ik meestal niet zo’n impuls-inkoper ben. Voor wie dat nog weten wil, ze maken mooi sfeervolle, rustige popmuziek (of zoals het Noorderslag krantje het omschreef: ‘knappe muziek vol herfstige nuances’.