Grijsaard
Ze kijkt me aan. Zo wijs en grijs als ze is. Ze zit voor het raam. Ik parkeer mijn auto tenslotte voor haar huis. Ze volgt me met met haar blik. Ze volgt elke stap die ik zet. Tot ik in mijn eigen woning verdwijn. De volgende ochtend zit ze er weer. Het is alsof ze niet weggeweest is. Weer een dag wijzer en grijzer volgt ze me opnieuw. Tot ik wegrijd in mijn auto, dan heeft ze rust. Ik zie nog net hoe ze met haar pootjes zichzelf gaat wassen. De grijsaard.