Recensie Willard Grant Conspiracy in de Metropool Hengelo
{{customtwo}}
**Robert Fischer** is het boegbeeld van **Willard Grant Conspiracy**. Gisteravond zagen we elkaar weer na een kleine drie jaar weer. Dunner was hij er niet op geworden, er was echter wel een baard. Het concert in de **Metropool** in **Hengelo (O)** was ingelast om een **live cd** op te nemen. De dag ervoor stonden ze nog in Deventer, waar ze o.a. met leden van Telefunk gespeeld zouden hebben. De set bestond nu uit voornamelijk nummers van het laatste album: **Regard the end**. Deze werd aangevuld met nummers die ze weinig live spelen. In een intieme sfeer (met zo’n 70 man publiek) werd het neergezet. Muzikaal zit het perfect in elkaar, de 5 personen in de begeleidingsband (die eigenlijk 41 personen telt, aldus RF) weten wel hoe ze dit moeten doen. Van Roberts zang moet je houden. Ik kan me voorstellen dat iemand de zware bas eentonig vindt, maar bij mij werkt zijn stem als een betovering. Vrolijk word je er niet van. De teksten zijn somber, tragisch en geven weinig redenen tot lachen. De alternatieve country met de nodige pop en folk -invloeden is loom. Ondanks de somberheid heb ik met open mond staan luisteren, wat een band, **wauw!**