de landmeter
Gisterochtend was ik in de stad voor een boodschap. Het was niet druk. Ideaal dus voor een kind van zo’n 4 jaar om zijn fiets te testen. Hij komt al zwabberend in mijn richting scheuren. Als hij naast mij is begint hij te zwaaien. Ik denk nog daar is zijn moeder. Ik draai me langzaam om. Hij roept: “Hallo, hallo, ik wil ook op de foto.” Als ik me omgedraaid heb zie ik het: Landmeters. Met een glimlach loop ik verder. Soms zou ik wel weer kind willen zijn.