One in Million recensie
Gisteravond was ik behoorlijk verbaasd toen ik de Kroeg te Arnhem binnenkwam. Er was een café vol met jong spul om naar One in a Million te gaan kijken. Ik, dertig plusser, was dus niet de enige die de band kende. Nu weet ik dat al die mensen afkomstig waren van een optreden van Woost elders in Arnhem. Fans plus zanger waren doorgegaan naar dit podium. Hier stond het Tilburgse ‘One in a Million.’ Muzikaal is het allemaal met een vette knipoog naar The Beatles. Dit trouwens zonder dat het vervelend is. Integendeel zelfs, het is een erg leuke band. Dat ze wat kunnen bleek wel door de spontane ingevingen als een nieuw nummer (Stereo) dat erg goed gedaan werd of een versie van hun eigen ‘Maybe’ op dubbele snelheid. Dit weer speciaal voor een meisje dat de trein moest halen. De cover van het Beatles –nummer ‘Eleanor Rigby’ en een Radiohead –nummer mochen er ook wezen. Verder waren het overigens allemaal eigen nummers. Voor het grootste deel afkomstig van hun debuutalbum: One in a Million. Alleen het geouwehoer tussendoor was enigszins irritant. Een beetje spontaniteit is prima, maar dit sloeg toch wel wat door. Ook een aansporing tussendoor bij een nummer om het publiek aan het meeklappen te krijgen was toch wel wat overdreven voor een optreden in een café. Verder was het echter leuker dan ik gedacht had. Aanrader.