Donaties
{{customsix}}
Sinds een tijdje hebben de verschillende goede-doelen organisaties een nieuwe manier gevonden om geld te krijgen voor het behouden van de reuzenpanda in China, de regenwouden in Zuid-Amerika en het onklaar maken van olietankers: het donateurmeisje. Knappe jonge meisjes staan op Utrecht Centraal te wachten totdat ze het perfecte doel zien die ze om een gulle gift kunnen vragen. En op de een of andere manier kiezen ze altijd mij. Van de ene kant geeft dit mij goede gevoelens: blijkbaar zie ik er milieubewust uit, of mischien ben ik wel onweerstaanbaar voor al die leuke meisjes. Van de andere kant bekruipen mij echter ook wat wrangere gevoelens: zie ik er niet gewoon onzeker uit?, of heb ik een typisch uiterlijk voor iemand die geen ‘nee’ kan zeggen? Dat laatste klopt in ieder geval niet met de werkelijkheid: ik heb geen behoefte om, rennend naar een amper te halen trein, nog uitgebreid te gaan converseren over (al dan niet nuttige) goede doelen, dat doe ik liever in m’n vrije tijd.
Overigens, niet iedereen is even kritisch als ik zelf ben. Een vriend was zo geimponeerd door een van de donateurmeisjes dat hij prompt een handtekening zette en nu een pluche otter heeft meegekregen als vol waardig lid van de “Red De Otter!” club.