Perplex
Na iets van 10 jaar trouwe dienst had mijn boodschappentas het begeven. Er zat niets anders op dan een nieuwe te kopen. Zo ging ik vandaag naar de Blokker om daar een nieuwe te kopen voor € 6,99. En er moesten boodschappen gedaan worden, dus meteen maar gebruiken die nieuwe aanwinst.
Vol trots liep ik door de supermarkt, rekende af en deed de spullen in die fijne tas. Thuis gekomen pakte ik alles uit. Heey, wat was dat? Waarom kwam de plastic tas in het buitenvak in de binnentas naar buiten steken? Aaaarghhhh…. de tas was stuk! Daar stond ik dan, helemaal perplex. De andere tas had ik 10 jaar gehad, en deze was al na 1 dag stuk.
Ik besloot dus maar snel terug te gaan naar de winkel. Ik was al aan het oefenen wat ik voor tegengeluiden ging brengen toen ik door een pad achter mijn woning naar mijn schuur liep. Ik bleef perplex staan. Waar was die gesloopte fiets? Een half jaar stond hij me in de weg, en nu foetsie! Ik had nog wel naar de vuilnisophaaldienst gebeld om de fiets morgen op te halen. Zo zat was ik het. Maar nu was hij zomaar weg. Vol verbazing liep ik door, veel gekker moet het toch niet worden.
Ik pakte mijn fiets en ging naar het centrum, op naar de Blokker. De Blokkermevrouw kwam niet met een kruisverhoor, maar zei: “Wat een pech.” Ze pakte de tas, en liep naar achteren. “We hebben alleen nog een blauwe, is dat een probleem?” “Nee,” stamelde ik. “Bewaart u de bon wel goed?” “Ja,” wist ik nog net uit te brengen. Ik was weer perplex.