Leuk dat je met een citaat van Victor Hugo opent. Ik kan hier wel in meegaan. Jammer, dat een hoesje met de titels en uitvoerenden ontbreekt. Het is toch wel prettig bij het recenseren. Een compilatiemoet alles samenbinden, schrijf je, hier ga ik wel in mee, maar het blijft een persoonlijk iets. De melancholie op je cd is meestal wel geslaagd, helaas
zitten er ook wat hiaten in. Ik zal je bij de eerste cirkel waaraan je meedoet je echter heel laten. :-)
Openen met Sparlehorse, het kan dan toch al niet meer misgaan zou ik denken. Het tweede nummer mag er ook zijn, positief, vrolijk, opstijgend, erg leuk! Bij nummer drie zakt het wat in, het heeft wel de potentie om wat te zijn.
Terpetine (Het is Serpentine -red.)van dEUS, je cd staat weer op de kaart. Superband! Dan wordt het allemaal wat opgeschroefd en komt er zelfs herrie uit mijn afspeelapparaat. Is dit melancholie? En dan het hoogtepunt, opgewekt
gebracht nummer met leuke geluiden en trompetjes. Hulde!

Met Belle and Sebastian is ook weinig mis. Wel met de enige irritatie opwekkende stem bij het achtste nummer. Verder is het nummer ook niet echt super, wel weer melancholisch overigens. Nummer negen is ook niet echt bijzonder. De stem
heeft wel wat van Kate Bush, maar het is allemaal wat minder. Met Van is weinig mis, alleen is dit later werk en dat is toch vaak voorspelbaar. Dan even een raar nummer, Jezus wat geinig zeg, waarom ken ik dit niet? Heerlijke lo-fi uit Nederland. Met nummer twaalf kan ik verder weinig, het kabbelt voort, het zal wel knap in elkaar gezet zijn, maar ik voel het
niet. Ook mis ik de ziel bij dertien, ik ben geen electronica fan.
Misschien is dat het? Kraftwerk of zo? Veertien is wel een aardig singer-songwriter nummer. Weer een gokje: Ben Christophers? Dit nummer van Gorki zat al eens in een cirkel dacht ik. Gorki is oké, de nieuwe cd is trouwens ook erg goed. Bauer met zijn dolfijntjes, wel een aardig nummer,
er gebeurt alleen te weinig. Dan raak ik de melancholie helemaal kwijt, wat een ongelooflijk waardeloos nummer. Dan maar snel naar Eels. Eels mag er zijn! Jammer dat zijn laatste cd wat tegenviel. Leuk einde trouwens, weg melancholie, terug in de realiteit!