gé weblog

Ik heb iets tegen militairisme. Eigenlijk begin ik al te rillen als ik iemand in uniform zie. Gisteren keek ik wel naar een gedeeltelijke militaire show. Hier kon ik nog wel overheen komen, herdenken is toch wel een goede zaak. En Hitler was vast niet zomaar uit ons land vertrokken.

Vanmiddag was er een herdenkingsbijeenkomst in het Gelredome te Arnhem. Het motto was: Bridge to the future. De kinderen in de bovenbouw van de basisscholen hadden een lied aangeleerd dat hoop uit moest stralen. Vol zin gingen de kinderen en leerkrachten dus op stap. Het was me een dolle boel, net een schoolreisje. Bij aankomst moest er een stukje gelopen worden, maar dat mocht ook de pret niet drukken. We namen plaats op de tribune met op het veld de stoelen voor de veteranen.

Iedereen had er nog zin in, maar toen ging het mis. Nu heb ik doorgaans voor iedereen respect die iets organiseert, maar deze middag was te verschrikkelijk voor woorden. Na anderhalf uur wachten – hou de kids maar in toom – gebeurde er eindelijk iets. Er verscheen een doedelzakkenkorps. het was slecht te horen, maar er was tenminste iets te zien. Hierna was het weer een tijd stil. Uiteindelijk volgde er een militaire show met tanks, harde knallen, afdalende en schietende miltairen. Ja, schietende militairen met dan nog net nepvuur. Waar deed me dit aan denken? Brrrrrrrrrrrr………… Ze voerden een show op die gericht was – letterlijk – op de veteranen, het was echt walgelijk. Hierna volgde een mix van Karin Bloemen die alles aan elkaar moest lullen vanaf een stukje papier, saaie taptoe orkesten, danseressen, te lange videoverhalen van studenten, gedichten die niet te verstaan waren en dus Karin Bloemen. Zij zou het eindlied zingen, we moesten ons echter door een aantal andere liederen die zij zo nodig moest zingen slaan. En als klapper op de vuurpijl duurde het programma een uur te lang. Ondergetekende was met zijn klas met kids in het Gelredome van half 2 tot iets van kwart voor 6. We kregen wel lekkere fristi! Zo eindig ik dit verhaaltje toch nog positief.

Market Garden (2)

Arnhem en omstreken herdenkt Market Garden.

Fietsen in Arnhem (3)

John and John 282

Wachten
Al jaren zit ik te wachten op een album van David Bowie dat kwalitatief in de lijn ligt van Hunky Dory (1971) of Ziggy Stardust (1972). Hij bracht nadien genoeg uit, maar het is allemaal in mijn ogen minder. Al jaren zit ik te wachten op een nieuw album van Gavin Friday, maar (lees verder)

Fietsen in Arnhem (2)

Een wandeling door de binnenstad leverde een meeting op met weblogger Mieze. Hij dacht mij te pakken te hebben door een foto te nemen met zijn digitale toestel. Hij heeft zo’n klein toestel die je lekker handig als een ketting om je nek hangt. Ik had mijn toestel ook bij me. Hij zat in mijn rugzak, daar had hij niet van terug. Alleen bleek hij het niet te doen. Het probleem bleek uiteindelijk dat de batterijen eruit gedonderd waren. Ik stond er echter mooi op. Ikzelf zal nu eerdaags wel bij Mieze op zijn weblog staan. Je bent gewaarschuwd.

Ewie gaat nu ook digitaal. De eerste foto uit de collectie fietsen (of wat ervan over is) is genomen.

Franz Ferdinand – Ich werd ihr Alles sagen heut(e) Nacht op MP3.