gé weblog

Cow -song op mp3 voor 18+

(via)

Richard Thompson – Dear Janet Jackson op MP3

Dear Janet Jackson, you don’t know me,
But I saw you on the telly,
You were wobbling like a jelly,
When you gave that song some welly,

I couldn’t help but notice that
you’ve got a pair of beauties,(2)
And if your other duties,
as a diva give you time,…

There’s lots of hungry babes out there
that need something to chew.
A role as a wet nurse
might be just the thing for you,…

If you must shove your titty in somebody’s face,
shove it in a baby’s,
shove it in a baby’s, shove it in a baby’s.
If you must shove your titty in somebody’s face,
shove it in a baby’s,
Tits are a tease and fun to squeeze,
but babies need them, too.

When you flashed your titty at the Super Bowl,
I hope it wasn’t plastic, I hope it wasn’t plastic,
Held up with elastic.
When you flashed your titty at the Super Bowl,
I hope it wasn’t plastic, I’ve heard tell for babies, well,
that implants just won’t do.

When you shoved that spike right through your nipple,
I hope you didn’t burst it,
I hope you didn’t burst it,
I hope you didn’t burst it.
When you shoved that spike right through your nipple,
I hope you didn’t burst it,
‘Cos havin’ it leaking all down the sides,
when you’re feeding kids
it just won’t do. (3)

That’s what they’re there for.
That’s what they’re there for.
Who are we to ask the why or wherefor?
That’s what they’re there for.
That’s what they’re there for.
Now tits are a tease and fun to squeeze,
but babies need them, too.

When you’re sick of all that dancin’ around,
You’ll make a lovely mother.
Kids are such a pleasure.
Just ask your brother.
When you’re sick of all that dancin’ around,
I hope you have a dozen,
But sleepovers at Neverland
are strictly taboo.

If you must shove your titty in somebody’s face,
shove it in a baby’s, Shove it in a baby’s, Shove it in a baby’s,
If you must shove your titty in someody’s face,
shove it in a baby’s,
‘Cos tits are a tease and fun to squeeze,
but babies need them, too.

That’s what they’re there for.
That’s what they’re there for.
Who are we to ask the why or wherefor?
That’s what they’re there for.
That’s what they’re there for.
Oh, tits are a tease and fun to squeeze,
but babies need them, too.

(via Henk)

Ben ik nog maar net bekomen van de bommelding in Amsterdam (zie onder) is er hier een in Utrecht. Het Centraal Station is ontruimd omdat er in een bus een pakketje was gevonden met het opschrift ‘verdacht pakketje’. De afzender maakte het de vinders in ieder geval niet moeilijk.

Mijn excuses, u heeft de afgelopen tijd weinig gehoord van ‘die andere schrijver’ (ja die is er ook nog, er is meer behalve die malle basisschoolleraar ;-). Om het goed te maken maar een spannend verhaal dan: ik was namelijk vorige week Donderdag op Amsterdam Centraal toen daar plotseling een bommelding werd gemeld. Ik zat al in de trein naar Almere, waar ik een aantal windmolens zou gaan filmen voor de kunstfilm waar ik op dit moment mee bezig ben, maar dat plan werd in de kiem gesmoord toen plotseling de conducteur omriep dat iedereen ogenblikkelijk het station moest verlaten (niet over elkaar heen lopen, en niet rennen, kon ik nog verstaan). Ook werd er in het station een bandje afgespeeld waarop dezelfde mededeling stond.

Eenmaal buiten liep ik naar voren, net na de weg die voor het station liep, langs een man die op de grond werd vastgehouden door een paar politieagenten. Een vervelende passagier, naar later bleek. RTL Z begon echter bij de eerste beelden (scrollen naar de beelden van Donderdag 25 Maart en dan ‘Eerste Beelden Ontruiming) al gelijk te speculeren over een mogelijke verdachte (wat dus niet zo was).

En ja, toen ben ik maar mensen, politiewagens en mensen van de explosieven opruimingsdienst gaan filmen. En daarna maar naar het Waterlooplein gegaan omdat ik vermoedde dat het nog wel een paar uur kon duren. En inderdaad: toen ik terug kwam was er geen vuiltje aan de lucht. Geen detectiepoortjes, geen politieagenten die controleerden op koffertjes en geen bommeldingen. Alleen maar weer de vertrouwde draaiorgelspeler, de junk met het straatnieuws en verdwaalde Japanse toeristen. Alsof er niks gebeurd was.

Om de leescijfers een beetje op te krikken maar eens een beetje sex op deze pagina. Je moet er wel een leesbril bij opzetten, maar dan kun je de Playboy Orchestra goed bekijken.

Als je iets niet weer kunt vinden dan moet je uiteindelijk wel een keer iets nieuws kopen. Als je het later dan weer vindt heb je er twee. Zo was ik in het bezit van twee van die handige plakstiften. Ik had ze al jaren niet gebruikt. De ene bleek een soort papje geworden te zijn, terwijl de andere keihard was geworden. Ik stel voor dat er op een plakstift een houdbaarheidsdatum komt. De plakstiften waren overigens van 2 verschillende merken, en niet van het merk van deze foto.

Wat zullen ze balen bij de Osdorp Posse. Op het kantoor hebben ze de masteropname’s waarschijnlijk opgestuurd naar fans. Het gaat om de albums Afslag Osdorp en Kernramp. Heb je een van deze cd’s en bevat deze de nummers: Djax 018-2 c.q. RAMP 021 dan word je dringend verzocht met spoed contact op te nemen.

Ik ben iemand die van een band eigenlijk alleen de albums koopt. Singles draai ik toch nauwelijks, en e.p.’s koop ik om een of andere reden ook niet. Daar is deze week echter verandering ingekomen. Er kwamen een hele rij leuke e.p.’s binnen. Allereerst de e.p. “One of the boys” van Thom Revolver, verder nog “Roll, spirit, roll” van het Engelse The Duke Spirit. Verder nog iets Belgisch, namelijk “Wax” van Austin Lace en de klapper “Let sleeping monsters sleep” van het Nederlandse John Wayne Shot Me. Ik heb mijn vijfling dus maar even aangepast. Een cd -album heb ik nog wel toegelaten.

De afgelopen twee dagen waren er leuke activiteiten in Kultuurhuis Bosch te Arnhem.
Vrijdag was er een DRGA DRGA -labelavond. Het was een beetje een rare avond doordat verschillende muzikale stromingen een avond vulden voor te weinig publiek. De aftrap werd gedaan door CarmenKata. Zij bracht haar liedjes met gitaar ondersteund door een drummer. Op cd klinkt het allemaal best aardig, maar live was het rommelig en minder. Na afloop begon het Nijmegense Havelaar hun electrodoos open te trekken. Er is muziek die ik simpelweg niet begrijp. Deze muziek behoort hiertoe. Hierna was er een lange dj -set van wel 3 nummers van mij. Zeer goed, dat begrijp je wel. Het Engelse Fiel Garvie nam het over. De muziek was echter wat saai, en er gebeurde ook weinig op het podium. Ik hoorde andere geluiden van bezoekers, dus het zal wel aan mij liggen. Hierna was het weer even dj -en geblazen, voordat Havelaar nog een mopje electrogeluiden bracht. De afsluitende band was We vs. Death. Wat een strakke bandje is dit. Zonder zang, maar met trompet, werd hun uitgesponnen werk tentoongesteld. Leuk. Hierna mocht ik onverwacht door blijven draaien tot iets van kwart over 2, waarna de meer op dance gerichte dj’s het overnamen. De sluitingstijd van vijf uur heb ik echter niet meer gehaald.

Gisteren (zaterdag) was er een Popscene -avond. Oorspronkelijk zou dit tot 5 uur duren, maar doordat er iets mis was gegaan met de nachtvergunning moest het 2 uur ophouden. Het was echter wel redelijk druk. Er stonden twee bands op het programma: Thom Revolver (foto (c) Nicole) en Sad-o-sky. De bands hadden zelf nog een voorafje en een toetje meegenomen. Het bleek een vreemde avond te zijn met een vette knipoog. Muzikaal won Thom Revolver wat mij betreft. Wat een energieke, opzwepende en toch sterke liedjes. Dit terwijl het helemaal niet het soort muziek is dat ik doorgaans leuk vind. Het is een soort van Gavin Friday meets Duran Duran meets das Pop. De verkleedpartijen waren eigenlijk niet eens nodig. Ze leiden alleen maar af. Sad-o-sky speelde best aardig, veel ontspannender dan in Ekko onlangs, maar hun liedjes blijven net iets minder hangen. Het toetje was een hele foute fascistoide agressieve act. Het was een bijzondere avond die iemand niet snel zal vergeten. Ik in ieder geval niet.

Meer info en foto’s bij Nicole. En waarschijnlijk ook wel bij Dubbel Mono.

Op 6 juni 2004 vindt er in Amstelveen de Nationale Popquiz plaats. Jullie eigen Ewie heeft zich daar vandaag met een geheel nieuw team voor opgegeven. Onze naam zal zijn “Sprinkle and friends.” “Sprinkle” is een virtuele wereldband die binnen enkele jaren de wereld zal veroveren. Om dit te bereiken zit ik vooral niet in die band. Ik behoor tot de vrienden. Dit is de eerste professionele zet om een nieuw concept van de grond te krijgen.