Het gaat niet om de lezersaantallen, maar het is leuk dat er wel iemand meeleest (en reageert). Waar we het aan te danken hebben weet ik niet, maar gisteren was een topdag voor dit weblog. Welkom zal ik maar zeggen. Als je iets kwijt wilt aarzel dan niet om het hier te melden!
Dat was lang geleden dat ik een bluesconcert heb bezocht. In Doornroosje Nijmegen speelde gisteravond Bjorn “Stringmachine” Berge. Gewapend met drie gitaren liedt hij zien waarom hij zo groot is in Noorwegen. Nou ja groot, waarschijnlijk alleen qua verschijning inclusief tattoo’s. Zou een solo -concert al snel vervallen in saai, bij Bjorn niet. Leuke anekdotes en (muzikale) grapjes houden alles sprankelend. Van zijn eigen werk vond ik vooral “13 Questioned method” er bovenuit springen. Verder waren er bijzondere covers van nummers van Morphine, Everlast, Motorhead en Red Hot Chili Peppers. Wat mij betreft mag hij wel eens wat gevoeligere gitaren gebruiken, het geluid was soms wat te hard. Toch een leuk optreden, en hij steekt zeker boven het maaiveld uit.
Waar ik voor kwam was het voorprogramma: Andre Manuel. Na het stoppen van Krang gaat hij nu solo. Er kwam veel werk voorbij van hun laatste album: Aait. Wel grappig dat Reegn plots in het Nederlands gezongen werd. Verder waren er nog nummers als Bob en Balthazar Gerhard die waarschijnlijk uit een theatershow kwam. Ook kwamen twee Krang hits Junkie en Kraaien voorbij, alsmede een nummer van Fratsen: Drinkebroer. het publiek dat waarschijnlijk nog nooit Krang heeft gezien was in ieder geval muisstil. Het was voor mij even wennen, maar er is leven na Krang.
Erwin Krol bedankt! Het gaat de komende 24 tot 48 uur vooral veel regenen. Weg zijn mijn goede voornemens om te gaan fietsen. Misschien moet ik maar een gaan kijken naar een hometrainer.
Mijn fiets schrok zich wild. Ik ben vanmiddag voorzichtig in training gegaan voor de fietsvakantie. Vandaag een rondje gemaakt: Oosterbeek – Wolfheze – Doorwerth – Heveadorp – Oosterbeek – Arnhem. Helaas heb ikzelf nog geen digitaal fototoestel, want anders had ik Heveadorp vastgelegd op foto. Ik had er namelijk nog nooit van gehoord. Ze blijken zelfs een toeristische attractie van wereldformaat te hebben, namelijk een veerboot van Driel naar Heveadorp. Deze heb ik niet genomen, ik heb wel even bij de sluizen gekeken. Ik vind de naam Heveadorp vet cool! Misschien dat ik volgende week nog maar eens op bezoek ga, en dan ook die veer neem.
Op 13 juni zijn er de Europese verkiezingen. Volgens mij leeft dit totaal niet in ons land. Het was mij althans ontgaan. Ik heb even een Duitse kiezersadvies ingevuld. Als ik in Duitsland had gewoond had ik volgens dit advies op die Grunen moeten stemmen. Ik woon echter in Nederland.
Waar een wil is daar is ook een weg. Op de fiets kun je nu ook internetten. Ik weet in ieder geval zeker dat ik hier nooit toe zal overgaan.
(via)
Even mijn cd -recensies van de afgelopen tijd op een rijtje:
Voor Alles op Tien:
Zea – Today I forgot to complain (link)
Voor File Under:
The Shins – Chutes too narrow (link)
Tenfold Loadstar – Mellow Garden (link)
Krang – Aait (link)
The Elected – Me First (link)
Adem – Homesongs (link)
Hothouse Flowers – Into your heart (link)
Je suis France – Fantastic Area (link)
BAP – Sonx (link)
Oneida – Secret Wars (link)
Ik was dus in Zwolle om wat bandjes te kijken op het Bevrijdingsfestival. Bij aankomst speelde er het Zwolse Ysis. Ysis maakt akoestische muziek in de richting van K’s Choice of Indigo Girls. Het viertal had ik al eerder gezien op Huntenpop afgelopen jaar. Het was wat minder verrassend, maar het blijft leuke muziek. Na Ysis kwam er even niets dat me echt boeide. Ik heb even gekeken bij Epica, maar deze vleermuizenband doet me weinig. Wel leuk dat een bandlid nog zegt: “Tot ziens Amsterdam!” Neem dan het Enschedese Clueless, onlangs wonnen ze de Buzz -award (voor wat het waard is). Het stuitert muzikaal heen en weer tussen metal, emo en funk. Leuke enthousiaste band die volgens mij alleen de fout maakt door in teveel genre’s goed te willen zijn. Bij Janez Detd. kreeg ik een heel ander gevoel. Als je begint met een nummer van Guns ‘n’ Roses dan heb ik het al wel gehad. Er volgden nog wel eigen nummers, maar dit was het niet. Nee, neem dan Ottoboy the Onemantrashband, geweldig. Een drum, gitaar en dan maar raggen. De stoel was niet goed, de microfoon zakte geregeld weg, een snaar sprong, maar Otto ging gewoon door. Ontdekking van de dag. De laatste band die ik bekeken heb was Blz. 15. Een Nederlandstalige band die mij aanbevolen werd. Het spijt me, maar ik vind het niet interessant. Ze doen hun best, brengen Semi -intellectuele teksten met wat saaie muziek. Het kan erger op Nederlandstalig gebied, maar dit is het niet. Helaas. Dan even kijken bij de Vliegende Panters. Het is druk, er wordt teveel gekletst. Dit stoort mij, ik besluit niet te blijven. Ik hoor nog net wat reclame voor War Child: “Geef ieder kind zijn eigen oorlog.” Afsluitend nog even wezen kijken bij de metal-nu grunge band Among the living. Veel herrie, maar het is niet mijn ding. Ik heb het gehad, ik ga naar huis. Zwolle tot ziens!
Ik heb vakantie. Dat is het mooie aan het onderwijs. Er heeft verder echter nauwelijks iemand vakantie uit mijn vriendenkring. Ze moeten allemaal werken, de stakkers. Gisteren besloot ik maar eens zelf op stap te gaan. Ik wilde wat bands zien op het Bevrijdingsfestival in Zwolle. Ik heb weinig met autorijden, en ging voor een alternatief: De trein. Zo ging ik dus vanuit Arnhem naar Zwolle. Ik had een boek meegenomen, maar heb de hele weg naar buiten gekeken. Ik ga geregeld met de trein naar het Westen, maar dit is heel andere koek. Het valt op hoe leeg Nederland toch nog is. Ik kwam geheel tot rust. Heerlijk. In Olst moesten we eruit, want het ging i.v.m. spoorwerkzaamheden met bussen verder. De bus zat vol. Vol met vooral mensen die wel vrij hebben, scholieren en studenten. Eentje ging er naast mij zitten. De bus vertrok en nam een prachtige route over de dijk richting Wijhe. We raakten aan de praat. Na een leuke conversatie kwamen we in Zwolle aan. Ze ging ook naar het festival. Ze speelde even voor gids. Ze liep met me mee naar het festivalterrein. Dit had ik anders vast niet meteen gevonden had, want er stond niets aangegeven. Ze ging ook naar dezelfde band kijken: Ysis. Hier kwam ze vriendinnen tegen, en we namen afscheid. Het terrein werd vooral opgevuld door scholieren, wat ouderen en ondergetekende. Een mooie omgeving, aardige mensen, dit had ik in de auto vast niet zo beleefd. Het leven is toch best mooi. Wat opviel trouwens in Zwolle is dat je er zonder piercing, hanekam of andere stoere toetakeling niet meer bijhoort. Zouden er geen nette jongens en meisjes meer in Zwolle zijn?
