gé weblog

Grenadier – Hand Offensive
Een handgranaat als maïskolf in een groen, geel en bruin gekleurde tekening. (lees verder)

Crystal Skulls – Blocked Numbers
Op 27 februari verscheen er hier een recensie waarin ik een avondlijke autorit van Arnhem naar Nijmegen beschreef. (lees verder)

Pfaff – Berliner Blick
Een paar weken terug was er een documentaire over het onderwijs op televisie. (lees verder)

Calvin Russell – In Spite Of It All
Buiten de recensiemeuk had ik deze week de blues. (lees verder)

Goed, zo vaak kom ik ook weer niet op de site van de NOS, maar met al dat gedoe rondom de paus wil ik natuurlijk wel het laatste nieuws weten. En wat viel me gelijk op: de site van de NOS heeft een gehele nieuwe lay-out, en wel een bijzonder lelijke: aan de linker -en rechterkant van het scherm vallen namelijk gigantische witte gaten. Blijkbaar heeft de vormgever de intentie gehad om de lay-out er ook goed uit te laten zien op een kleiner scherm, maar dan nog is het slechts 608 pixels breed. En laat ik nu een breedbeeld-laptop hebben: het ziet er werkelijk niet uit (zie ook deze uitvergroting). Wat dachten ze toen ze deze lay-out maakten? Nu maar hopen dat ze het snel weer herstellen naar de oude staat.

Voor de tweede keer in mijn leven was ik in Vredenburg. Dit keer was er een Cross Linx -avond. Rock meets new music was het motto. Een leuk idee om een afwisselend programma te brengen in twee zalen en de foyer. De boekjes lagen klaar en een tijdschema. Het had perfect kunnen zijn, maar er werd al heel snel van afgeweken. Het werd onduidelijk wie wanneer speelde, er vielen ook gaten en het liep uit. Toch genoot ik van het Meridian Arts Ensemble die met koperwerk en drums o.a. nummers van Zappa en Beefheart deden. Leon Giesen alias Mondo Rock met een bijzondere mix van muziek, beeld en verhaal. Niet helemaal mijn ding, maar in ieder geval anders dan anders. Ook was er The Ex. Ik zag ze nooit live, maar met hun noise maakten ze indruk. En er was John Cale die een half uur liedjes speelde op de piano. Ook hem zag ik nog nooit, maar nu eindelijk kon ik hem een schouderklopje geven. Bij wijze van spreken dan. En dan was er een grote Supergroup die speciaal was samengesteld onder leiding van (jawel!) John Cale met in de geledingen Holger Czukay. Dat ze konden spelen was duidelijk. Al deden de momenten van massale herrie aan sympho denken, en als ik ergens niet blij van wordt…… Toch leuk dat zoiets mogelijk is gemaakt. Helaas moest ik een trein halen. Heb het dan ook niet af kunnen kijken en ook Coparck moeten laten wat het was. Zaterdag 2 april is het spektakel nog te zien in het Muziekcentrum in Enschede.

Dit is Craig Ward. Hij speelt in the Love Substitutes. Zij hebben alweer een nieuwe plaat opgenomen die ergens in mei uitkomt. Craig blijkt ook een weblog voor dit bandje bij te houden. Hier staat over het optreden in februari in Arnhem te lezen: “So that’s the last Love Substitutes live action for a while. De Bosch in Arnhem, Friday, will go down as the drunkest Love Substitutes show yet – but there was a dry, clipped “fuck-you” aggressiveness about it that I liked.” Dat wil ik inderdaad wel bevestigen. Grinnik.

Morgen is het weer 1 april. Om u vast te behoeden hier de verschillende berichten zo her en der over het internet verspreid waarvan ik vermoed (je weet het natuurlijk nog niet) dat het 1 april-grappen zijn:

• Toshiba kondigt aan een batterij te hebben die in één minuut geheel oplaad, ook WebWereld heeft dit bericht overgenomen.
• Tinymixtapes kondigt aan dat LCD Soundsystem en MIA samen als ‘Megazord’ een album uitbrengen en gaan touren
• De leukste, tot nu toe: Door alle mobieltjes morgen tussen 12.00 en 13.00 naar het oosten te richten kunnen we het signaal van de op Saturnus-gelande Huygens sonde ontvangen

Ik heb ook nog even gekeken bij het Jeugdjournaal die traditiegetrouw altijd een 1-april grap hebben, maar ik vond geen bijzonder vreemde berichten. Het zou een grap kunnen zijn dat Britse kinderen het eten van Jamie Oliver niet lekker vinden, of het item over de DVD-videobril, maar beide zijn niet ‘onwaarschijnlijk’ en bovendien ook niet erg grappig… Het is dus maar afwachten wat er morgen waar blijkt te zijn en wat niet.

Vrijdag 1 april is er een Krawattenklup waar het leven met poezie en muziek snel aan je voorbij gaat. Het vindt (uiteraard) plaats in Kultuurhuis Bosch te Arnhem. Doe eens gek, kom kijken en luisteren. Tip: kom op tijd.

Het internationale gezelschap King Khan & the Shrines speelde gisteravond in Ekko Utrecht. Als voorafje was gekozen voor het Groningse Das Aldi Combo. Hammond orgel (heey, een Green Hornet -lid), drums en bas brachten een dansbaar geheel van jazz meets soul en een snuf Beck. Grappig, maar de toevoeging van een saxofonist halverwege was zeker nodig om het leuk te houden. Beter was de show van King Khan & The Shrines. Wat een energie, wat een performance en wat een muziek: vette soul met hier en daar een ballad en vooral heel veel humor. En King Khan die alle aandacht naar zich toetrekt en de zaal platspeelt. Briljant. De komende dagen nog te zien in Groningen en Tilburg.

Das Aldi Combo: [Thinking back] [The dirt on the ground]

King Khan & the Shrines: [On the street where] [On a brass bed]

Eindelijk iets voor mensen die niet uit bed kunnen komen

(Via…)

Een erg leuke site over de identiteit van TV-Kanalen over de hele wereld: TV-ARK. Ondermeer met de historische promotiefilmpjes uit de jaren negentig van BBC2, maar ook met oude filmpjes van de Nederlandse publieke omroep.

Zomaar om een tweede paasdag door te komen een video met een heel mooi en gevoelig liedje van Lampshade (Den) getiteld
Because trees can fly.