Camper van Beethoven – New roman times
File Under heeft inmiddels iets van twaalf schrijvers. Ieder schrijft over muziekbrokken die hem of haar smaken en neemt af en toe een extra hap om iets uit te proberen. Het is vaak bij binnenkomst van een cd al duidelijk bij wie deze wel en bij wie deze niet hoort. Zo krijg ik (lees verder)
De lucht is grijs
Mijn stemming zwart
Ik lijk wel niet wijs
Ik heb toch een kloppend hart
Een hart dat niet in mineur hoeft te zijn
Wil genieten, lachen en liefde geven
Jij bent voorbij, je deed me veel pijn
Maar ik zal verder gaan met dit leven
Mijn eigen weg zoeken in mijn bestaan
De weg is niet altijd duidelijk aangegeven
Maar de basis ben ik die op twee benen kan staan
Ik zal proberen niet naar perfectie te willen streven
Verkeerde paden zal ik immers altijd wel in blijven gaan
Knop om: stemming weer naar positief
Het leven ligt voor me vol kansen
Lang leven het eigen initiatief
Het moet niet somber, het leven moet dansen
Teleurstelling
Verslagen
Woede
Verdriet
Getroffen
Tranen
Stom geslagen
Leeg
Had een ander uitgezocht om toneel voor te spelen
Bedankt kutwijf
Zucht, ik voel me zielig. Ik ben ziek, mijn pc is ziek en het is duister in huize Ewie. Om een beetje rust te hebben, weer de zon in alles te zien geef ik mezelf minimaal een week rust op dit weblog. En als alles meezit ben ik over een week stralend terug. Joehoe!
De huidige toestand in het land roept bij mij, afgezien van afschuw en angst, vooral een vreemd gevoel op ‘iets te moeten doen’. Iets wat kan helpen de huidige, zoals men dat noemt, ‘spiraal van geweld’ te doorbreken. De vraag is alleen: wat?
Je kan natuurlijk een button maken, zoals ik hierboven heb gedaan, alhoewel dat mischien niet de juiste toon treft. Je kan natuurlijk ook publiekelijk afstand nemen van al je autochtone medelandgenoten die moskeeën, kerken en scholen in brand hebben gestoken. Je kan ook de mensen die dat eigenlijk helemaal niet zo erg vinden overtuigen van hun ongelijk. Je kan de politiek de schuld geven. Je kan lid worden van een politieke partij. Je kan je gedachten ventileren. Je kan een gedicht schrijven. Je kan je moskee verkopen. Je kan 1984 van George Orwell overnieuw gaan lezen.
Of je kan gewoon lief zijn tegen elkaar.
Allen vrijdag naar Kultuurhuis Bosch te Arnhem. Hier spelen Blimey! en Stereo21. Er is ook een speciale dj aanwezig in de persoon van Thijs van John Wayne Shot Me. DJ Dubbel Mono moet helaas verstek laten gaan. Sollicitatiebrieven voor vrijdag a.s. kun je me mailen.
Elf Power – Walking with the beggar boys
Het eerste waar ik aan moest denken bij het bekijken van deze cd was het album Déjà Vu van Crosby, Stills, Nash & Young. Een vergelijkbare foto, bijna dezelfde bruine kleur van de omranding en een lettertype dat ook de nodige overeenkomsten heeft. Vreemd, ik mag toch hopen dat een band iets origineels te melden heeft. Elf Power heet de band die (lees verder)
Ik ging aan het eind van de ochtend naar de fotograaf om nog wat foto’s af te laten drukken. Er waren echter een paar mensen voor me. Dat duurde echter zolang dat ik in de zaak ben gaan zitten en een boek over Arnhem ben gaan lezen. Toen ik na iets van een kwartier eindelijk aan de beurt was ging het snel. Binnen een minuut stond ik weer buiten. Ik besloot nog even snel naar de V & D te gaan. Hier liep ik de winkel in verbouwing door en besloot om wat truien te gaan kopen. Na het passen liep ik naar de kassa. Er was er maar een geopend. De extra kassa die openging kon echter geen pinpas aan. Er zat dus niets anders op dan lang te wachten. Uiteraard ging er voor mijn ogen van alles mis pasjes die niet werken, computerstoring. Het lukte me echter om na iets van 10 minuten af te rekenen. Ik kon naar buiten. Onderweg naar buiten dacht ik nu zou …. En jawel, het alarm ging af. Ik kon weer terug naar de kassa. Hier stonden nog steeds twee rijen. In de ene rij werd een cadeau ingepakt, ik besloot in de andere rij te gaan staan. Het ging niet vlot, maar uiteindelijk werd er ergens iets omgezet. Ik kon weer gaan. Ik was behoorlijk aan het mopperen, maar er kwam een rust over me. Ik besloot maar eens naar een nog steeds aan te schaffen dvd -speler te gaan kijken. Uiteraard was er in de hele binnenstad geen te vinden onder de 50 Euro. Geen speler dus voor mij. Ik besloot dan maar naar wat schoenen te gaan kijken. In de winkel waar ik naar binnen liep had men totaal geen haast. Ik inmiddels ook niet meer. De mevrouw kletste er behoorlijk op los. Ik was inmiddels vol met grapjes, en vond het wel best. Met te dure schoenen, maar met 10% mannenkorting ging ik weer weg. Meer dan twee uur na vertrek was ik weer thuis. Even later ging de telefoon. Mijn afspraak bij de huisarts kon niet doorgaan. Ze zat vast in het verkeer. “Wil je morgen?” vroeg de assistente nog. “Doe maar volgende week, ik heb geen haast.”
James Yorkston and The Athletes – Just Beyond The River
Nick Drake is dood. Ik hoop niet dat je hier van opkijkt. Nick Drake is namelijk op 26 november alweer 30 jaar dood. Als je zijn platen en geschiedenis kent dan had hij geen leuk leven. James Yorkston leeft. Als ik zijn tweede plaat Just beyond the river hoor dan (lees verder)
