Twee avonden, drie bandjes, dat waren mijn avonden afgelopen weekend. Zaterdagavond een bezoek gebracht aan Merleyn in Nijmegen. Behalve een te verwachten onverwachte Gé -meeting was er een optreden, ehhhhhh……. try out van Bauer. Bauer bracht haar recente cd ten uitvoering. Berend Dubbe was zeer zenuwachtig. Zijn partner Sonja van Hamel iets minder. “Het is een try out,” bromde Berend geregeld. De muziekjes fladderden echter lekker de zaal in. Eigenlijk ben ik er nog steeds niet uit wat ik ervan vind. Is het braaf of is het juist briljant in schoonheid? Het vraagt in ieder geval om je er helemaal aan over te geven. Het vooraf kennen van het repetoire kon hierbij wel eens schelen. Berend heeft trouwens een prachtige stem. Ik meende zowaar afgestemd te zijn op een live versie van Radio 4. Wel een wat korte versie overigens.
Gisteravond was er eerst One in a Million in Tivoli Utrecht. Nu heb je hier pas een korte recensie over een optreden van OiaM gelezen. Het leek wel of ze het gelezen hadden. OiaM liet het ouwehoeren achterwege, maar concentreerden zich des te meer op hun nummers. Het enthousiasme (of is het een gimmick) straalde er vanaf. Uiteindelijk rolden ze over elkaar heen. Het publiek enthousiast achterlatend. Toch weer een kritiekpunt. Een roadie is een roadie, en hoeft niet als een bandlid over het podium rollen. Moet hij zelf maar een band beginnen. De link met Powderfinger is me overigens ontgaan.
Toch was er hierna Powderfinger. Deze Australische band genoemd naar een song van Neil Young liet horen heel wat in huis te hebben. Pf is muzikaal te vergelijken met The Tragically Hip meets the Black Crowes met een heel klein vleugje Counting Crows. Zichtbaar genietend en daarmee ontspannen, werden de nummers gebracht. Tivoli ging plat. Verrassend overigens hoeveel jong publiek hierop af kwam. Voor het geval je denkt iets gemist te hebben, Powderfinger staat dit jaar op Lowlands. Je hebt dus de kans om het weer goed te maken.
