Voordat ik mijn verhaal over Koninginnedag 2004 vertel moet ik eerst even terugblikken. In maart was er een optreden in Kultuurhuis Bosch te Arnhem van Sykosonics en Bingo Trappers. Bij dit optreden hadden we een heel bijzondere bezoeker. Deze man, ik noem hem maar mr. X, wist de hele avond de geluidsman van adviezen te voorzien. Dan weer stond hij in de zaal, dan weer hield hij zijn hoofd voor de monitoren op het podium om vervolgens weer richting geluidsman te lopen. Bij Sykononics werd het geluid gedaan overigens door iemand gedaan van Bosch, ik noem hem even Y., hij komt nog terug in het verhaal. Nadat zij gespeeld hadden zag ik een grote glimlach op het gezicht van Y. toen mr. X ook de eigen geluidsman van Bingo Trappers van ongevraagde adviezen ging voorzien. Het werd een ritueel, maar hij werd uiteindelijk opgevangen voor hij zijn adviezen kwijt kon. Dit leek zo’n verhaal dat geen vervolg zou krijgen.
Gistermorgen was ik echter op de rommelmarkt in Arnhem. Wie liep er tussen de kraampjes door? Jawel, dat was mr. X. Hij was in gesprek met een man die koekenblikken verkocht. Mr. X wist dat een bepaald blik uit de jaren ’40 kwam. Dat kon hij zien aan het lettertype. Even later zat ik tussen wat lp’s te kijken. Mr. X. gaf mij een ongevraagde opmerking door te vertellen dat het een klassieker was. Met een glimlach liep ik verder. Denkend dat ik dit zeker aan Y. moest vertellen.
Gisteravond mocht ik draaien in Bosch. Aangezien ik dit niet alleen deed kon ik tussendoor ook even afdalen en met Y. praten. Ik vertelde hem wat ik meegemaakt had. Hij moest er smakelijk om lachen. Het was gewoon een allesweter. Zo’n iemand moest er bij Bosch komen, zeiden we nog voor de grap. Er gebeurde echter iets onverwachts. Wie liep er namelijk precies op dat moment achter ons langs? Het was alsof we het over de duivel hadden: mr. X. Sommige dingen geloof je zelf niet.
