gé weblog

Niet schrikken, ik had een crash waarbij gelukkig geen gewonden zijn gevallen. Eigenlijk was het een beetje een vreemde aanrijding. Ik knalde namelijk met mijn fiets achterop een rolstoel. We kwamen beide de bult afsuizen en moesten naar rechts. Hij zat voor mij en sneedt de bocht af over de stoep. Ik ging over het fietspad eromheen. Hij wilde het fietspad op, maar daar lagen ijzeren platen voor een vrachtwagen. Die had ik wel gezien, maar wat ik niet zag dat je hier met een rolstoel van de zijkant niet opkon. Hij zag dit ook pas op het laatste moment en remde dus plots af. Dat kon ik weer niet zien, want er zitten geen remlichten achterop zo’n rolstoel. Gezien mijn vaart was het remmen tevergeefs. Ik knalde er bovenop. Beide stamelden we nog wat, maar er was geen persoonlijke en geen materiele schade en gingen verder. Vergiste ik me nou dat die ijzeren platen stiekem aan het lachen waren?

Klik hier voor een kerstmuziekje tussendoor: They don’t give a dam! It’s Christmas.

m.m.v. Caesar, Scram C Baby, Voicst, Seedling, Pfaff, Blues Brother Castro, Coparck, Sykosonics, Soda P, Solbakken, Norma Jean, Jonus & Skidmarks.

(via)

De voor mij vrije dinsdag zit er weer bijna op. En eigenlijk heb ik weinig te melden. Een dinsdag die mij weinig bijzonders bracht. Ik heb de rails voor de vitrage weer opgehangen. Ik heb het huis opgeruimd. Ik heb was opgevouwen. Ik heb drie (!) nieuwe spijkerbroeken gekocht wegens acuut toegeslagen gatenziekte in mijn collectie. Ik heb sokken en truien gekocht. Ik heb een recensie geschreven. En nog het e.e.a. gedaan, maar ik denk niet dat dit voor jullie interessant is. Nee, ik zal jullie hier niet mee lastig vallen.

Ik ben zielig. Ik loop niet meer als een kievit. Het is me vandaag namelijk in de rug geschoten. En niemand in de buurt om me te masseren. Snik. Pakte ik net ook nog in een stuk glas van de eerdergenoemde jampot waarvan ik het glas kennelijk niet goed opgeruimd had. En het was al zo’n fijne dag. Beeeeeeeehhhhh.

Damer – Twee (EP)
Dit hele jaar zwierf er al een wat ouder t-shirt door mijn huis waar een knoop aangezet moest worden. Altijd een ander smoesje, zo gaat dat met huismannen. Gelukkig viel de nieuwe Damer op de deurmat. Nee, (lees verder)

Nee, ik heb geen nieuwe breedbeeldtelevisie gekocht. Die zijn mij veel te duur. Ik heb echter wel last van dit fenomeen. Elke zondagavond keek ik naar een Duitse crimi bij de ARD. De hoofden zien er echter zo langgerekt uit dat kijken zonder ergeren onmogelijk is. Ik vind bij deze breedbeeldtelevisie dus stom. Als dit zo doorgaat schaf ik de tv af. Zo, daar heeft men vast niet van terug.

De eerste muzieklijstjes over losse nummers die in 2004 zijn uitgekomen heb ik ingevuld.

De eerste op de website van Popscene:
1. Blues Brother Castro – Drunken boy
2. Sons and daughters – Johnny Cash
3. Radio 4 – Party crashers

Uit de persoonlijk mindere totaallijst van de VPRO heb ik gekozen:
1. Nick Cave and the Bad Seeds – Nature boy
2. Voicst – Whatever you want from life
3. Franz Ferdinand – Take me out
4. Zita Swoon – Me and Joshie on a Saturday night
5. Daryll Ann – We love danger

En nu op naar de albumjaarlijst.

Even een videofilmpje tussendoor. Hier staat The Bees met het nummer Chicken payback.

Ik ben nu pas in het bezit van een cd van Noir Desir. Ik zou dus maar een beetje oppassen als je in mijn omgeving bivakkeert.

The Delgados @ Tivoli de Helling 03-12-2004