gé weblog

Voor iedereen die citaten zoekt met een beetje inhoud: Literary Quotes

Battle of the drummers.

Ik ben een stapel videobanden aan het wegwerken met allerlei films die ik van tv op heb genomen. De afgelopen dagen heb ik er vijf weggewerkt. Een film zette ik na een half uur al uit wegens niet leuk. Dat schiet op. Twee films bleek ik al te kennen. Ik ben dus niet goed in titels. Dat schiet dus nog meer op. Blijven er nog twee films over. Eentje was een film vol geweld genaamd: De tranen van de zwarte tijger. Ik moest er door de bijzondere manier van filmen wel om lachen. Ik betwijfel echter of dat de bedoeling was geweest. Er was nog een Canadese film: Lost and delirious. Die maakte indruk Een film die echte liefde toont. De liefde tussen twee meisjes: Paulie en Victoria. Iets wat lijkt te beginnen als een flauwe standaard film wordt echter naar een climax gebracht. De film had ik opgenomen van Canvas. Mocht deze dus in Nederland uitgezonden worden dan raad ik je aan om te gaan kijken. Ik zal echter de titel wel weer vergeten en zal je dus niet t.z.t. kunnen tippen.

Joh! Joh! Doe de psycho rap!

Ik heb alweer een boek uit. Jawel! Nu moet je hier niet zijn voor de laatste boekrecensies, maar wel voor boeken die ik de moeite waard vind. Ik las Spelen tegen de Moldaviers van Tony Hawks. Je zou hem kunnen kennen van het boek Met een koelkast door Ierland. In beide boeken gaat Tony een weddenschap aan. In dit geval wedt hij dat hij met tennis kan winnen van het gehele nationale voetbalteam van Moldavie. Tony gaat op zoek naar de spelers en maakt de nodige avonturen mee. Ook hier tovert hij bij mij een glimlach op mijn mond. Daar houd ik dus van. Het boek is alweer van 2000. Zijn laatste boek Eendagswonders heb ik net besteld. Een recensie zal wel eind dit jaar ergens volgen. Of misschien wel eind volgend jaar. Wie zal het zeggen.

Daar stond ik in een donker Doetinchem op het perron te wachten op de laatste trein richting Arnhem. Naast mij een paar mensen die echter richting Winterswijk moesten. Hun trein (een buffel) liep binnen. De machinist zwaaide naar zijn collega die stond te wachten. De trein stond nog niet stil of de machinist kwam uit de coupe en opende een blikje bier die hij snel opdronk. Althans dat denk ik, want bij het naar buiten komen was het blikje uit het oog verdwenen. Hij liep met een glimlach langs mij en trok zich terug. De trein vertrok weer met de andere machinist.

Een andere collega kwam op het perron staan. Zij moest mee richting Arnhem. Even later kwam de machinist weer voorbij lopen. “Mijn dag zit erop,” zie hij blij tegen haar. Liep met een big smile verder. “Wat staan er nog veel fietsen zo ‘s nachts,” zei hij tegen mij. “Ja,” stamelde ik. Ik vroeg me ondertussen af of het nu een goed of een slecht teken is dat je zo blij bent aan het eind van je werkdag.

Eigenlijk is Hallo Venray altijd langs me heengegaan. Ik begrijp daar nu weinig van. Onlangs kwam de geweldige cd Vegetables and Fruits uit. Ik was alsnog om. Tijd om het ook live te gaan bekijken.

Zondag 20 februari stonden ze op het podium van Cafe Merleyn in Doetinchem. Ik was er ook. Er was ook meer publiek. Helaas zou ik bijna zeggen. Wat een ongelooflijk onbeschofd volk is er toch. Henk Koorn maande ze nog tot stilte bij een rustig nummer, maar hij kon net zo goed tegen de muur praten. Ze gingen gewoon door met kletsen. Hallo Venray ging echter ook gewoon door. Vooral bij de stevigere nummers stoorden ze zowaar het pratende publiek. Na een kleine drie kwartier ging de zaal langzaam om. Oudere nummers werden herkend. Hallo Venray had er zin in. Toegift na toegift, anderhalf uur na de start was het weer rustig in Merleyn. Mensen konden weer kletsen. Al was een deel van het publiek vertrokken. Harde muziek en respect hebben voor muzikanten, veel gekker moet het niet worden.

De politie bloopers. Hier verzameld.

Owen – I Do Perceive
Met een arm vol met scheermesjes, badschuim, keukenrollen en heel veel papieren zakdoeken druk ik de klemmende voordeur van mijn huis open. Het gaat echter niet goed. (lees verder)

Archer Prewitt – Wilderness
Ik droom. Het is volle maan. Ik sta met mijn tentje aan de rand van een prachtig meer. (lees verder)

The Great Crusades – Welcome to The Hiawatha Inn
Ik ben nog nooit in de Verenigde Staten geweest. Ik ben dus ook nog nooit in Chicago geweest, laat staan in The Hiawatha Inn. (lees verder)

Drie Japanners zijn op tour door Nederland: The Warm. Gisteravond stonden ze bij Kultuurhuis Bosch te Arnhem op het podium. Tweemaal keyboards, een drumstel en dan nog wat zingen of schreeuwen in het Japans. Erg grappig, al was het muzikaal m.i. in een nummer of vijf samen te vatten. Grappig was dat een band die zich The Warm noemt het koud had. Een van de leden stond er de hele avond met jas en muts op te spelen. Het was hun eerste optreden ooit in Europa. Publiek dat klapt kennen ze niet. Publiek dat iets in het Engels schreeuwt verstaan ze niet. En toch was het een vermakelijk optreden. Vanavond te zien in Vera Groningen en een ingelast concert zondagavond in OCCII te Amsterdam.

De plaatjes achteraf van dj U-Man die normaliter in de Effenaar in Eindhoven draait waren erg leuk. Heerlijk alles van me afgedanst alsof ik weer terug was in de jaren ’80. Morgen zal de spierpijn wel komen.