gé weblog

Er staan 500.000 foto’s klaar om bekeken te worden. Deze is gemaakt in 1984 op een computerfestival in Amsterdam.

(via)

Op 13 juni zijn er de Europese verkiezingen. Volgens mij leeft dit totaal niet in ons land. Het was mij althans ontgaan. Ik heb even een Duitse kiezersadvies ingevuld. Als ik in Duitsland had gewoond had ik volgens dit advies op die Grunen moeten stemmen. Ik woon echter in Nederland.

Waar een wil is daar is ook een weg. Op de fiets kun je nu ook internetten. Ik weet in ieder geval zeker dat ik hier nooit toe zal overgaan.

(via)

Even mijn cd -recensies van de afgelopen tijd op een rijtje:

Voor Alles op Tien:
Zea – Today I forgot to complain (link)

Voor File Under:
The Shins – Chutes too narrow (link)
Tenfold Loadstar – Mellow Garden (link)
Krang – Aait (link)
The Elected – Me First (link)
Adem – Homesongs (link)
Hothouse Flowers – Into your heart (link)
Je suis France – Fantastic Area (link)
BAP – Sonx (link)
Oneida – Secret Wars (link)

Ik was dus in Zwolle om wat bandjes te kijken op het Bevrijdingsfestival. Bij aankomst speelde er het Zwolse Ysis. Ysis maakt akoestische muziek in de richting van K’s Choice of Indigo Girls. Het viertal had ik al eerder gezien op Huntenpop afgelopen jaar. Het was wat minder verrassend, maar het blijft leuke muziek. Na Ysis kwam er even niets dat me echt boeide. Ik heb even gekeken bij Epica, maar deze vleermuizenband doet me weinig. Wel leuk dat een bandlid nog zegt: “Tot ziens Amsterdam!” Neem dan het Enschedese Clueless, onlangs wonnen ze de Buzz -award (voor wat het waard is). Het stuitert muzikaal heen en weer tussen metal, emo en funk. Leuke enthousiaste band die volgens mij alleen de fout maakt door in teveel genre’s goed te willen zijn. Bij Janez Detd. kreeg ik een heel ander gevoel. Als je begint met een nummer van Guns ‘n’ Roses dan heb ik het al wel gehad. Er volgden nog wel eigen nummers, maar dit was het niet. Nee, neem dan Ottoboy the Onemantrashband, geweldig. Een drum, gitaar en dan maar raggen. De stoel was niet goed, de microfoon zakte geregeld weg, een snaar sprong, maar Otto ging gewoon door. Ontdekking van de dag. De laatste band die ik bekeken heb was Blz. 15. Een Nederlandstalige band die mij aanbevolen werd. Het spijt me, maar ik vind het niet interessant. Ze doen hun best, brengen Semi -intellectuele teksten met wat saaie muziek. Het kan erger op Nederlandstalig gebied, maar dit is het niet. Helaas. Dan even kijken bij de Vliegende Panters. Het is druk, er wordt teveel gekletst. Dit stoort mij, ik besluit niet te blijven. Ik hoor nog net wat reclame voor War Child: “Geef ieder kind zijn eigen oorlog.” Afsluitend nog even wezen kijken bij de metal-nu grunge band Among the living. Veel herrie, maar het is niet mijn ding. Ik heb het gehad, ik ga naar huis. Zwolle tot ziens!

Ik heb vakantie. Dat is het mooie aan het onderwijs. Er heeft verder echter nauwelijks iemand vakantie uit mijn vriendenkring. Ze moeten allemaal werken, de stakkers. Gisteren besloot ik maar eens zelf op stap te gaan. Ik wilde wat bands zien op het Bevrijdingsfestival in Zwolle. Ik heb weinig met autorijden, en ging voor een alternatief: De trein. Zo ging ik dus vanuit Arnhem naar Zwolle. Ik had een boek meegenomen, maar heb de hele weg naar buiten gekeken. Ik ga geregeld met de trein naar het Westen, maar dit is heel andere koek. Het valt op hoe leeg Nederland toch nog is. Ik kwam geheel tot rust. Heerlijk. In Olst moesten we eruit, want het ging i.v.m. spoorwerkzaamheden met bussen verder. De bus zat vol. Vol met vooral mensen die wel vrij hebben, scholieren en studenten. Eentje ging er naast mij zitten. De bus vertrok en nam een prachtige route over de dijk richting Wijhe. We raakten aan de praat. Na een leuke conversatie kwamen we in Zwolle aan. Ze ging ook naar het festival. Ze speelde even voor gids. Ze liep met me mee naar het festivalterrein. Dit had ik anders vast niet meteen gevonden had, want er stond niets aangegeven. Ze ging ook naar dezelfde band kijken: Ysis. Hier kwam ze vriendinnen tegen, en we namen afscheid. Het terrein werd vooral opgevuld door scholieren, wat ouderen en ondergetekende. Een mooie omgeving, aardige mensen, dit had ik in de auto vast niet zo beleefd. Het leven is toch best mooi. Wat opviel trouwens in Zwolle is dat je er zonder piercing, hanekam of andere stoere toetakeling niet meer bijhoort. Zouden er geen nette jongens en meisjes meer in Zwolle zijn?

Geweldig lijkt het me om eens zo’n fjord te bekijken. Het is dan ook geen toeval dat de reis in de zomervakantie naar Noorwegen zal gaan. Het vliegtuig is geboekt, een plattegrond en twee boekjes over Noorwegen zijn gekocht. Nu nog werken aan mijn conditie. Ja, ik ben zo’n gek die op fietsvakantie gaat.

Gisterochtend was ik in de stad voor een boodschap. Het was niet druk. Ideaal dus voor een kind van zo’n 4 jaar om zijn fiets te testen. Hij komt al zwabberend in mijn richting scheuren. Als hij naast mij is begint hij te zwaaien. Ik denk nog daar is zijn moeder. Ik draai me langzaam om. Hij roept: “Hallo, hallo, ik wil ook op de foto.” Als ik me omgedraaid heb zie ik het: Landmeters. Met een glimlach loop ik verder. Soms zou ik wel weer kind willen zijn.

Er wordt hard gewerkt aan anti -Amerika posters. Dit is er een uit een hele grote collectie die op inernet te vinden is.

(via)

Wat is de Dinsdag toch een heerlijke televisieavond. En dan voornamelijk op het derde net. Als eerste het acht uur journaal, en daarna de enigzins oubollige maar desondanks vermakelijke Per Seconde Wijzer met Kees Driehuis Daarna het geweldige, bejubelde (ook door mijn collega Ewie hieronder) Andere Tijden waarin onderwerpen uit de recente geschiedenis worden (her)ondekt. Rond 22.00 wederom een journaal en NOVA voor de laatste actuele onderwerpen. En dan, om 23.00, kan de avond worden afgesloten met het geniale The Office, de bijna-echte reality soap over een typisch, pijnlijk herkenbaar, kantoor ergens aan de rand van London.